Mijn laatste week in Samoa

Hallooo allemaal,

Vandaag waarschijnlijk de laatste update over mijn verblijf in Samoa, want aankomende zondag zit ik alweer in het vliegtuig naar Hawaï! De tijd gaat nu ineens zo snel! Dat betekent ook dat mijn laatste week bij Fiamalamalama is aangebroken. Aan de ene kant wil ik graag weer naar huis, maar aan de andere kant ga ik de kinderen en de medewerkers heel erg missen. Ik ben daar toch vijf dagen per week, zeven weken lang aan het werk geweest. Ondertussen voel ik mij dan ook helemaal thuis op deze school en ik denk dat ik het vrijdag heel moeilijk ga krijgen met het afscheid nemen. De kinderen zijn aan mij gewend geraakt en ik heb het heel gezellig met de leraressen. De kleine kinderen zoeken veel contact met mij en een aantal van hen willen dan ook maar al te graag knuffelen. Maar ook de oudere kinderen die in het begin eigenlijk geen contact met mij zochten, stellen zich nu meer open naar mij toe. Ze durven eindelijk dingen te vragen en zijn enthousiast tijdens activiteiten waar ik aan meedoe. Een aantal kinderen zijn zo behulpzaam, dat ik er soms gewoon ongemakkelijk van word. Zo was er vorige week een jongen die mijn spullen wilde dragen en mijn tas ging helpen inpakken. Het is hier voor de oudere kinderen heel normaal om zo zorgzaam te zijn, aangezien zij ook voor de jongere kinderen op school zorgen en thuis ook voor jongere broertjes/ zusjes.

Soms blijven dingen mij hier verbazen. De afgelopen tijd heb ik een aantal keer rode limonade meegenomen in plaats van water. Jullie willen niet weten hoeveel vragen ik daarover krijg! "What is that?!" vroegen veel kinderen. En niet alleen de kinderen, maar ook de leraressen! Je zou denken dat het heel normaal is.. Ik vertelde dan keer op keer dat het gewoon water is met een smaakje, waardoor het water bijvoorbeeld rood wordt! Maar hier is dat blijkbaar heel gek.

De afgelopen twee weken heb ik samen met de kinderen tijdens de één op één sessies hard geoefend met het spelen van cricket en voetbal voor het tournement van de Special Olympics. Daarnaast was mij gevraagd om de voeten van alle kinderen te checken. De dagen voor het tournement ben ik hier dan ook druk mee bezig geweest. Zo heb ik alle voeten opgemeten en heb ik de voeten gecontroleerd op verwondingen etc. Soms schrok ik écht van de voeten die ik zag. Zoveel eelt, kloven, wondjes en beschadigde nagels.. Ook al bij de jonge kinderen! De wegen zijn hier slecht en overal liggen stenen, rotsen en troep. Dan moet je je dus bedenken dat hier veel kinderen op blote voeten lopen! Gelukkig dragen ook een groot deel van de kinderen slippers, maar schoenen hebben ze maar zelden aan. Dus ik begrijp ook best goed hoe die voeten er zó uit komen te zien.

Het tournement zou 19 mei plaatsvinden, maar werd vanwege de vele regenval uitgesteld naar de week erna, omdat het gras niet veilig genoeg was om op te spelen. Het tournement ging 24 mei, ondanks dat er ook deze nacht weer heel veel regen was gevallen, gelukkig wel door. Helaas werd er uiteindelijk alleen cricket gespeeld en konden alleen de oudere kinderen hieraan meedoen. De kinderen hebben onwijs goed hun best gedaan en hebben het enorm naar hun zin gehad. En daarbij werd het uiteindelijk toch nog heel mooi weer.

Daarnaast was deze dag voor mij een extra bijzondere dag, omdat mijn vader 50 jaar was geworden. Het grote tijdsverschil van 11 uur blijft dan toch een beetje gek. Op het moment dat ik wakker werd, was m'n vader in Nederland nog niet jarig. Om 11.00 Samoaanse tijd kon ik hem pas écht feliciteren. Gelukkig hebben we 's avonds nog wel even kunnen videobellen. Ook heb ik mijn moeder de volgende ochtend even kunnen zien. Dit was heel fijn na zes weken!

Ondanks dat het regenseizoen hier in Samoa al voorbij is, heeft het de afgelopen weken enorm veel geregend en heb ik helaas niet veel zon gezien. Soms waren er zelfs kleine overstromingen voor de klaslokalen. Gelukkig is het weer nu een stuk beter!

Het weekend van moederdag had ik een lang weekend. Maandag was een officiële vrije dag, omdat zondag moederdag was (bij elke scheet die je hier laat ben je al vrij.. Te gek voor woorden eigenlijk!) Moederdag wordt hier wel veel uitgebreider gevierd dan in Nederland. De dagen voor moederdag was dit al te merken in de supermarkten. De dochter van onze gastmoeder kwam dat weekend met twee hele grote pakketten met eten aan. Eén voor haar moeder en de andere voor haar schoonmoeder. Op moederdag zelf ben ik voor het eerst met de familie meegegaan naar de kerk. Het was een lange zit en ik verstond er niets van, maar het was een mooie ervaring! Vooral het moment dat de snoepkransen werden uitgedeeld. Alle moeders kregen snoepkransen om hun nek, waarna sommige moeders helemaal vol hingen.

De afgelopen weekenden ben ik naar een aantal mooie stranden geweest met een paar andere vrijwilligers. Zo zijn we naar Lalomanu beach en Return to Paradise geweest. Zeker Return to Paradise was, zoals de naam al zegt, écht een paradijsje! Een wit strand, heldere blauwe zee en palmbomen.. Wat wil je dan nog meer?! Voor de mensen die de film 'Return to paradise' kennen.. Deze film is hier écht opgenomen!

Naast de school waar ik werk, ben ik vorige week ook begonnen bij de 'Home for the elderly'. Helaas is daar op dit moment geen fysiotherapeut aanwezig, waardoor ze alle hulp goed kunnen gebruiken, ook al zijn het maar een paar uurtjes die ik daar werk. Onder begeleiding van twee nonnen help ik waar nodig is.

Vorige week heb ik een heel gezellig etentje gehad bij een 65-jarige Japanse vrijwilliger van de school waar ik werk. Samen met nog zes andere Japanners heb ik heerlijk gegeten en heb ik geleerd hoe ik Soba (Japanse noedels) met stokjes moet opslurpen!

Afgelopen weekend ben ik samen met mijn reisgenoot Simone naar Savai'i geweest. Dit is een ander eiland van West-Samoa (wij verblijven op Upolu). Vanwege Independence day hadden we een lang weekend en konden we dus vier dagen naar Savai'i toe. We zijn het hele eiland rond geweest en hebben op drie verschillende plekken geslapen. Het meest bijzondere vond ik toch echt het moment van wakker worden.. Je stapt je fale uit en je bent gelijk op een wit strand! Van dit soort momenten geniet ik dan ook extra.

Voor ik het weet ben ik weer thuis en begint het normale leven weer. Ik laat jullie weten wanneer ik veilig op Hawaï ben aangekomen.

Groetjes vanuit de andere kant van de wereld!!

Liefs, Shanice